SLOWBEAUTY INSPARATION MAGAZINE
Hoe ik langzaam ontwaak
Van winterdip naar lente energie
Na maanden van kou, donkere dagen en een energiepeil dat op de spaarstand stond, voel ik het eindelijk: de lente is begonnen. Niet alleen op de kalender, maar ook in mij. Niet in één grote sprong, maar stap voor stap. Een ochtendwandeling, een diepe ademhaling in de frisse buitenlucht, de zon die voorzichtig haar warmte laat voelen. En daarna… een kop thee in mijn handen, een moment van stilte voordat de dag begint. Dit is hoe ik langzaam ontwaak uit de winter. In dit blog neem ik je mee in mijn ochtendritueel, waarin ik de winter loslaat en de lente omarm op mijn eigen tempo.
lees ook
veilig genieten van de zon
Vandaag is het officieel lente. De seizoenen veranderen, de natuur ontwaakt, en diep vanbinnen voel ik diezelfde beweging. Niet in een plotselinge golf van energie, maar in kleine, subtiele signalen. De eerste zachte zonnestralen die op mijn huid vallen, de frisse geur van ochtenddauw, het gefluit van vogels die hun vertrouwde melodie hervatten.
De winter was zwaar, langer en grijzer dan ik had gewild. Waar ik normaal een flierenfluiter ben, had de kou me deze keer meer in haar greep dan ik wilde toegeven. Mijn energiepeil stond vaak op de spaarstand en sommige dagen leken vooral te draaien om ‘doorkomen’. En nu? Nu voel ik de lente zachtjes aan me trekken. Niet dwingend, maar uitnodigend.
Dus trek ik mijn schoenen aan en stap ik naar buiten, de ochtend in. De lucht is nog fris, maar niet meer snijdend. Ik loop langzaam, zonder doel, en luister. Naar de stilte, naar de natuur die zich langzaam opent, naar mijn eigen ademhaling die zich aanpast aan het ritme van mijn stappen. Zonlicht danst tussen de takken door, een gouden gloed die precies dát gevoel van nieuw begin met zich meebrengt. Dit is de overgang, het kantelpunt tussen winter en lente. Niet abrupt, niet geforceerd, maar met een natuurlijke zachtheid.
erwijl ik wandel, voel ik hoe mijn gedachten zich ordenen. Niet in de chaos van een drukke ochtend, maar in de rust van een langzaam begin. Mijn lichaam ontspant zich, mijn hoofd wordt helderder, en ik herinner mezelf eraan dat dit mijn manier is om wakker te worden. De winter loslaten hoeft niet in één keer, het mag langzaam, op mijn tempo. Net zoals de natuur dat doet.
Na een tijdje draai ik om en loop terug naar huis, waar ik een kop thee zet en neerplof aan de tafel. De warmte van het glas in mijn handen is
troostend, een klein moment van vertraging voordat de dag begint. De zon die door het raam naar binnen schijnt, het licht dat een speelse gloed over de houten tafel werpt – alles voelt lichter.
Ik neem een slok en glimlach. Dit is mijn ochtendritueel. Geen haast, geen to-do lijst die me meteen opslokt. Eerst ademen. Eerst voelen. Eerst de ruimte nemen. Dit is SlowBeauty in zijn puurste vorm: leven op een manier die goed voelt, met aandacht voor wat mijn lichaam en geest nodig hebben.
Vandaag begint de lente, en ik laat haar binnen. Niet in een sprint, niet omdat het moet, maar omdat ik voel dat ik er klaar voor ben. Mijn winterdip is niet plots verdwenen, maar hij vervaagt, zoals de laatste restjes sneeuw die smelten onder de eerste warme zonnestralen.
Lente is niet meteen bloeien. Lente is ontwaken. En dat mag stap voor stap. Hoe stap jij de lente in? Deel het met me ondertstaand in de reacties of op Instagram en laten we samen dit nieuwe seizoen omarmen.
#SlowBeautyMoments #LenteOntwaakt #Ochtendwandeling #Theemoment #VanWinterdipNaarLenteEnergie #ZachtOntwaken